Geen overwinning zonder tegenslagen

 Vanaf het idee om 100 km te gaan rennen voor Terwille tot aan paar week terug leek alles op rolletjes te gaan. Vandaag bij de fysiotherapeut geweest vanwege aanhoudende klachten aan de achillespees. Middels echografie werd me duidelijk gemaakt dat mijn klachten ook echt serieus zijn. Tendinitis van de achillespees beiderzijds, rechts erger dan links 🥲🥲🥲🥲. 
Herstel zal met weken niet klaar zijn. Hoe lang het  wel zal duren..... niks van te zeggen. In ieder geval afhankelijk van de wijze waarop ik me inzet. Of ik me kan houden aan rust en gericht trainen. Of ik piek momenten achterwege kan laten op goeie dagen. 24 uur later vertelt mijn lichaam mij nl pas of het ok was wat ik deed. Fysiotherapeut zijn is een prachtig beroep. Maar zelf moeten herstellen / patiënt zijn, hoe ingewikkeld. Dit zal mij een scholing eerste klas geven en opnieuw inlevingsvermogen opleveren. 
Focus leggen op wat wel kan, de stapjes vooruit koesteren en op de mindere dagen kunnen denken, morgen is er een nieuwe dag. 

En als ik dan bedenk voor wie ik de 100 km wil lopen. Deze vrouwen gaan door een veel langer, zwaarder proces. Waarin vallen en opstaan, doorzettingsvermogen, leren incasseren en focussen op je doel. Zonder doel komen we geen stap verder. De stappen die gezet moeten worden om ons doel te halen... krijgen we verre van cadeau. Gelukkig zitten er genoeg stappen tussen die bijna als vanzelf gaan. Voor alle andere stappen... hebben we onze naasten nodig. En het weten dat we geen enkele stap alleen hoeven te  zetten. Onze Vader die elke stap met ons oploopt. Hij die er "altijd" voor ons is, ongeacht onze stemming, en waar we ons ook bevinden. Onze steun en toeverlaat. 

Of ik op 11 september 2021 de 100 km loop zal blijken. Dat ik 100 km ga hardlopen voor Terwille staat vast 👊.