Een zoete beloning.

Een zoete beloning, een onverwachte verrassing, wat is God goed!

De zoete beloning mocht ik zondag 25 september j.l. ervaren, proeven en beleven in Berlijn. Ik stond aan de start van de marathon. Mijn missie was genieten en stoppen wanneer mijn lijf zou aangeven "het is klaar voor vandaag". In mijn hoofd wist ik dat een halve marathon er in zat. De week ervoor had ik 17 km hardgelopen op Schiermonnikoog zonder klachten. Maar wanneer mijn lijf zou zeggen, stoppen is beter dan doorgaan had ik geen idee van. Stel dat het goed zou gaan en ik mogelijk dik over de 21 km zou kunnen lopen bracht mij op het idee om te gaan lopen op een lekker ritme, zonder buiten adem te mogen raken. Dit lukte vanaf de start. Genoten van het feit dat ik in het startvak mocht staan met Eric en de begin tune op me in mocht laten werken (Sirius van The Alan Pasons Project). Ieder jaar weer een bijzonder moment waar je de kriebels van krijgt. Het gaat echt beginnen. Ik mag opnieuw met duizenden mensen uit >124 landen door Berlijn lopen. Voor mij ieder jaar een moment van "overwinning". Overwinning van het goede op het kwade. Hitler zijn grootheidswaanzin heeft het verloren. Een zwarte rand dit jaar de oorlog in Oekraïne. Het besef dat het kwade er ook altijd zal zijn. Mogen leven in een land waar vrede heerst is voor velen gewoon, maar voor velen een grote droom. 

Het startschot viel, op het scherm zagen we de wedstrijd atleten weg gaan, de massa waar Eric en ik ons in bevonden kwam langzaam in beweging. Mijn horloge aan op de startlijn en daar ging ik. Gedragen door alle emoties, de ambiance en vele toeschouwers. Ik liep!!!! Na de eerste km een korte vlaag van paniek; ik was mijn pinpas vergeten mee te nemen, mijn leesbril en had geen telefoon. Hoe kom ik nu terug bij het start-finish gebied? Ik kan niks lezen zonder bril in de metro en hoe kom ik aan een kaartje???  OK, kan ik er nu iets aan veranderen?? Nee! Ga ik stoppen óf genieten in vertrouwen dat het goed komt. Dat laatste. Voor ik op het 2e km punt was, had ik het los gelaten en genoot ik. Op 21 km kwam ik voor de 2e keer Alex en Janet tegen. Ga je door?  Jaaaaa. Ik zweefde er over en kon alleen maar lachen. Het zweven en lachen bleef tot aan de finish. Hoe dan? Hoe is het mogelijk? Na zo'n blessure tijd lachend een marathon te lopen in 3'22u. Ik geniet nog na, anno 3-10-2022. 

En dan .....kom je op een zondag morgen begin oktober bij de kerk aan en spreekt de familie H. ons aan. Zij mogen hun 60 jarig huwelijksfeest einde van de maand oktober vieren en vragen ons een schoenendoos te versieren in het thema TERWILLE. Zodat ze deze bij de ingang van het feest kunnen neerzetten. Ze vertelden ons dat alle genodigden een kaart hebben gekregen met hierop een cadeua tip:  financiele bijdrage voor Terwille, gericht aan onze actie. Hier werd ik stil van. En ben ik nog steeds stil van. Afgelopen woensdag 26 oktober kreeg ik een telefoontje. Wat hadden ze een mooi feest gehad. Een prachtige dag, precies zoals ze gehoopt hadden. En wat een lieve kaartjes, briefjes. En, wat een bijdrage aan Terwille €1045,00. 

Wat is God goed! Wat zijn wij dankbaar. 

En .. wat lees ik op 28 oktober j.l. op Facebook? Een bericht van Terwille Verslavingszorg over "Het Gewone Leven", over het beheerdersechtpaar Rolf en Clazien. Lees ik het verhaal van een jonge vrouw die op haar 16e jaar 3 maanden mocht wonen in deze Time-out locatie in Frankrijk. En geeft ze aan:  "in Frankrijk kon ik voor het eerst mezelf zijn". Een schrijnend verhaal over een leven welke in Het Gewone Leven een nieuwe start krijgt. Een nieuwe stap naar een leven in veiligheid dankzij de zorgroute van het Perspectief+ programma.

Het geld staat inmiddels op de rekening van Terwille, onder de actie : inactievoorterwille.kentaa.nl . Ons doel is om €10.000,00 binnen te halen voor Terwille, het programma Perspectief +. De teller staat nu op  €7235,00. Wat een bedrag, maar we zijn er nog niet.

Volgende week, 6 november a.s. staan we aan de start van de hele Berenloop op Terschelling. Met de wens opnieuw te genieten van het feit te kunnen en mogen lopen. Te mogen genieten van het prachtige eiland. Met de stille wens opnieuw de finish te halen, zonder klachten. 

En dan....... nog niet hardop zeggen.... maar ......wanneer mijn lijf goed blijft gaan en mijn achillespezen me blijven dragen zonder pijntjes, hopen we in 2023 de 100 km voor Terwille te kunnen lopen. We bidden voor gezondheid, geduld en wijsheid. 

Hiernaast bidden we voor alle vrouwen en mannen die op het punt staan om uit te stappen. We bidden God alle vrouwen en mannen het vertrouwen te geven dat zij met deze stap een stap zetten naar een nieuw leven in vrijheid. We bidden God om Terwille de mannen en vrouwen op te kunnen vangen op de wijze die zij verdienen en hen stap voor stap het gevoel van veiligheid te kunnen bieden. Zodat zij kunnen groeien, in hun kracht komen te staan, hun zelfvertrouwen een boost mag krijgen en het "weten" dat zij er ook toe doen. Ook zij een kind van God zijn, ook zij geliefd worden.